2014-09, Heftig zo'n les
Geplaatst op: 11-09-2014
Dinsdagavond 19.20u, haasten, want er staat weer een BLS/AED bijscholing gepland. We zijn met een kleine groep van 6 en natuurlijk is Wilma er ook. Fijn dat we haar weer als instructeur hebben, ze is inmiddels een vertrouwd gezicht voor onze groep. Ze deelt iedereen twee A-4 tjes uit en rommelt nog wat op de laptop. Wilma is er klaar voor -altijd even vrolijk gezellig- we zijn inmiddels compleet dus we gaan meteen op tijd van start.
Ze begint meteen met vragen te stellen over levensreddend handelen. De termen verstikking, verslikking, reanimatie en bewusteloos met ademhaling vliegen ons om de oren... Oja, dat ja, het was even weggezakt, maar met de snelle praktijkvoorbeelden zijn we zo weer bij de les. Na wat aanvullende theorie en plaatjes om de noodzaak van de kinlift te benadrukken bespreken we verschillen in AED's, de canule in de luchtpijp, de pacemaker en ICD, -ze heeft er zelfs een bij zich en bekijken die vol belangstelling-, gaan we verder met het daadwerkelijk reanimeren op de oefenpop.
Sinds 2 jaar gebruiken we een oefenpop die is aangesloten op de laptop. (Draadloos, mooi systeem!) Je kunt dan tijdens het reanimeren zien of het ritme, de diepte van borstcompressies en de hoeveelheid van lucht die je geeft bij beademen juist zijn. Na een meting van 2 minuten kun je je resultaten nazien. Hoe je 'gescoord' hebt en dit wordt kort besproken. Tijdens de reanimatie wordt je aan al alle kanten aangemoedigd of geholpen het beter te doen. De een moet wat 'dieper' , de ander niet 'dansen' of 'wipkippen', we weten meteen waar we het over hebben. Dat is het fijne aan een kleine groep, je kent elkaar en hebt aan een half woord genoeg. Ook fijn is het dat je fouten mag maken, niemand vindt het gek als iets niet meteen lukt en dat je het daarna gerust nog eens kunt porberen/oefenen. Daar is zeker tijd voor.
We kennen onze instructrice nu al een aantal jaren en ze weet ons bij de les te houden! Na het oefenen nog wat rollenspelen. Jongens, wat hebben we daarbij gelachen om de ideeen die we daarbij hadden. Wilma vroeg: "Wat zullen we in het volgende scenario doen? Verzinnen jullie iets? Welnu, daar kwamen al snel de gekste ideeen boven tafel en echt waar, de tranen rolden over onze wangen. Dat hiervoor ook ruimte is tijdens een bijscholing is heel fijn. Een grap moet kunnen al blijft het onderwerp natuurlijk beladen en uiterst van serieuze aard. De rollenspelen en de reanimaties daarbij worden, ondanks de lol van de spelers (en van Wilma!) goed uitgevoerd. Consequent bespreken we elk detail en Wilma geeft hier en daar terechte verbeterpunten.
De avond vliegt voorbij en het is al weer 22.00 uur. We kijken nog naar ons A-4 velletje waarop bijzonderheden bij een reanimatie. Gezien we allemaal gedaan en tegengekomen zijn is het uiteindelijk nog een hele lijst geworden. Dingen als religie, piercings, behaarde borst, natte ondergrond, leeftijd, relatie tot slachtoffer, er staat veel op. Ook bespreken we nog de zwangere en de dingen dier daarbij net wat anders liggen.
Met een hoofd vol informatie, een restantje adrenaline van de rollenspelen en het reanimeren stap ik weer in mijn auto. Tevreden door nieuwe inzichten en dingen geleerd hebbende, alles is weer aan bod geweest en wederom een vlotte, gezellige bijscholing zoals ik van Wilma verwachtte! Jantina.